Aghju in ment´ una gattiva stonda, chi m´he accaduta, tant´anni fa. si n´he andata la me zitelluccia. Maria-Petra, s´avia da chjama.
Bruna cu l´ochji verdi, saria stata, dulcerosa e bella, cum´e un fiore, un surisu, sempre, a le so labbre, Maria-Petra, ciuccia di u so babbĂ , Li saria piaciutu le fureste, ventu, mare fium´ e, alte muntagne Lâanimali, a musica, a puesia, Maria-Petra, n´ha pussutu campa,
Cum´e un tupacciu, addurmintatu, chi ogni tantu fraga, per discitĂ issu vecchju, ricordu, cusi stranu. Maria-Petra, n´un ti possu scurdĂ
Issu vecchju, ricordu, cusi stranu Maria-Petra, n´un ti possu scurdà .