Wou d´Uelzécht durech d´Wisen zéit,
duerch d´Fielsen d´Sauer brécht,
Wou d´Rief laanscht d´Musel dofteg bléit,
den Himmel Wäin ons mécht -
dat as onst Land, fir dat mer géif

hei nidden alles won.
|: Onst Heemechtsland, dat mir so déif
An onsen Hierzer dron. :|

An sengem donkle Bëscherkranz,
Vum Fridde stëll bewaacht,
Sou ouni Pronk an deire Glanz
Gemittlech léif et laacht;
Säi Vollek frou sech soë kann,
An ´t si keng eidel Dreem:
|: Wéi wunnt et sech sou heemlech dran,
wéi as ´t sou gutt doheem! :|

Gesank, Gesank vu Bierg an Dall
Der Äerd, déi äis gedron;
D´Léift huet en treie Widderhall
a jidder Broscht gedon;
Fir d´Heemecht ass keng Weis ze schéin;

all Wuert, dat vun er klénkt,
|: gräift äis an d´ Séil wéi Himmelstéin
an d´A wéi Feier blénkt. :|

O Du do uewen, deem seng Hand
duerch d´Welt d´Natioune leet,
Behitt Du d´Lëtzebuerger Land
vru friemem Joch a Leed!
Du hues ons all als Kanner schonn
de fräie Geescht jo ginn.
|: Looss virublénken d´Fräiheetssonn,
déi mir so laang gesinn! :|