Bana dur diyorsun Kapattın bölgeleri Üstüme gölgeleri Yolladın çöllerimi
[Killa Hakan] Hayat nazlı gelin gibi Durmadan insaatta çalışıyor Bende çıktım aprislerinden Çünkü biktim kaprislerinden Ama bi´ türlü seni yinede kendimden atamadım Kafayi yastığa koyup iki gözü kapalı yatamadım Sordum kendime: "Bu nedir böyle? Acaba neden?" Düşündüm anladım: "Ha, sensin beni deli eden" Üstüne titredim durdum yılmadım Karanlık en iyi arkadaşım oldu, sıkılmadım
Çok sallandım ama yıkılmadım, çakılmadım Karanlık köpeği olmadım, takılmadım bende Para pul servet sende Dert vede care sende Aşk yollari sende Senin sana Geriye sisli sokaklar, suskun yuvalar kaldı Oda yeter bana Kendi düştüğüm bataktan çikarım Derken yandım Bir kere düşen bi daha düşmezmıs sandım Sokakların kanlı sosuna ekmeğimi bandım Sokakları yaşadım, gördüm inandım Anlamazsın bunları görmezsen Yaşayıp hayatı öğrenemezsen bilemezsin Zaten görsen bi daha aklından çikartıp silemezsin Sokakları
[Ayaz Kaplı] Bana dur diyorsun Kapattın bölgeleri Üstüme gölgeleri Yolladın çöllerimi Bana dur diyorsun Kapattın bölgeleri Üstüme gölgeleri Yolladın çöllerimi
[Ayben] Hayat kolay degil, Ademoğlu Gidişine vuramazsın öyle her topa sırası geldiğinde Düşen herkes ani hayaller Sahiye dünya fani Gece soğuk kaldırımlar talihim
Kimse sormaz bilinmez halin Gücü yeten varsa olsun mani Göz görür gönül görmez yani Acıyı göğüsler Düşlerin alkışı olmaz bazi düşüşlerin Nedeni saklı gözündeki yasların Can acıtmıyo atılan taşlar Çoğu kez zor yeniden kalkışların Sonu belli olur Kimi başların arkası görünür Sahte bakışlarin Kimi kimsesi yoktur kışların Geçtiğim her yol cehennem Ateşe atsan kalbimi dilenmez Sokağın adını bilen bize bilenmez Suçum yazmaksa ben af dilenmem Gelin hadi üzerime gelin, gelin Bende kelam derin yerim
Serin senin ardına düşmem Gidenlerin günü zordur Gerçeği bilenlerin
[Ayaz Kaplı] Bana dur diyorsun Kapattın bölgeleri Üstüme gölgeleri Yolladın çöllerimi Bana dur diyorsun Kapattın bölgeleri Üstüme gölgeleri Yolladın çöllerimi
[Killa Hakan, Ayben] Sokak köşeleri soğuk, sert olur mermer Kapanır birden sonu gelmeden defter Hiçbi’şeyin sonu gelmez, yoktur ki sonu
Zaten ilk başlatmislar unutturmaz onu Koyarsın sende birgün asfalta başını Seçersin en baba yerde kader taşını Anlarsın ki her yer taşmiş, dop dolu Dolu sıskayı bulunca göreceksin yolu Şimdilik sokaklarda gözün Sokak yakar adamı kaybolur közün İt olursun, köpek olursun, beş para etmez sözün Karanlıklarda kaybolur özün Sokaklar adamı zorlayabilir, koçum Kötüye doğruda yollayabilir Ozaman sende durmadan savaş Kurtulmak için o bataklıktan yavaş yavaş Saate baksamda anlayamıyorum Gönülden yazsamda duyuramıyorum Sessiz sedasiz konuşur gibiyim Yine çığılık olup çığılıgı atamıyorum
Daha derine inelim, hadi daha derine Sanki yetmez gibi daha bile derine Zor dediğin benim elimin kiri Biri itiyo yine baslıyo biri Geri gel, geri gelsinler Çok soğuk rüzgar habersiz Sesler duyuyorum inceden biraz Beni boşu boşuna ürkütme Solum küstü sanki sağ tarafıma Yazdırmaz iki kelime de olsa Ben kalemi tutturur kalbime yazarım Kırık olsa da kalp benim nasılsa