A thu pse unë jom tu kujtu Bu-bu (Bu-bu), Souza (Souza), ah Ti po thu që je e drejtë
Po m´doket që e ki ti prej inati, e ki prej inati
Se ti mu m´don babe, nuk ëm len e di E ki prej inati, e ki prej inati Se ti sëm len vet, jo nuk ëm len ti
T´myti vetmia pa mu, t´myti vetmia pa mu Kur ka tim gaca s´u shu, krejt t´mirat unë ti du T´mirat ti a mi don mu, qashtu qysh mi ke premtu Andrrat që i kena pas bashkë metën pa u realizu Ti po thu e kom tepru edhe është reni me ndrru Me tu përshtat unë ty po pse ti s´po m´përshtatesh mu
A thu pse unë jom tu kujtu Ndoshta pse ti m´ke harru Veç kallzom a menon n´mu Veç kallzom a menon n´mu Ti po thu që je e drejtë e unë jom tu gabu
Se ti ke met´ e njejt´
Po m´doket që e ki ti prej inati, e ki prej inati Se ti mu m´don babe, nuk ëm len e di E ki prej inati, e ki prej inati Se ti sëm len vet, jo nuk ëm len ti (uh)
Çka kom unë me ty s´e kom pas si lojë Kon e du unë si engjëll e mbroj Tjerat që m´vijnë unë s´i konsideroj Besomë natë e ditë veç n´ty unë menoj, yeah Çkado që e boj për veti për ty e boj Senet kanë ndrru ama ndjenjat njësoj Ti e din që unë kado që shkoj Mërzitna nëse unë ty nuk t´takoj
A thu pse unë jom tu kujtu
Ndoshta pse ti m´ke harru Veç kallzom a menon n´mu Veç kallzom a menon n´mu Ti po thu që je e drejtë e unë jom tu gabu Se ti ke met´ e njejt´
Po m´doket që e ki ti prej inati, e ki prej inati Se ti mu m´don babe, nuk ëm len e di E ki prej inati, e ki prej inati Se ti sëm len vet, jo nuk ëm len ti