Nú vindar blása sem aldrei blésu fyrr
Nú fall´ öll votn til Dyrafjarðar
Riðum, ridum, ridum yfir heiðina holdum
Deyr fe og deyja frændur

Fátt veit sá sem sefur. Fold flóði tekur við
Fennir í flest að vetrar sið
Ei er nauðin fogur, né frelsið hel
Sáttin sár, hneit þar vel

Ég vakna á ný í algleyminu
Hugarróin var longu seld
Med dagsbirtu er von
Dagur gengur í garð
Fokið er í flest öll grið